25.

RICK bestaat bijna 75 jaar. Een periode waarin duizenden culturele talenten zijn aangeboord en tot wasdom gekomen. Daar zijn we trots op. Sommige cursisten uit deze Weerter regio stegen tot grote hoogte. Zoals danseres Marijn Jansen (24). Net klaar met haar hbo-dansopleiding in Arnhem maakt de geboren Weertse zich op voor haar eerste theatertour door Nederland. “Mijn carrière gaat beginnen. Dit is een droomstart.”

Dans is voor haar dé manier om te communiceren. Wat Marijn niet in woorden kan uitdrukken, vertelt ze met haar lichaam. “Mijn lijf is mijn instrument. Of ik nou blij, verdrietig ben of boos: ik móet bewegen. Die natuurlijke drang is er altijd geweest.”

Toen ze nog maar net kon staan in de box, maakte ze al pliés, het pasje dat je als eerste leert op balletles. Op haar vijfde begon Marijn met kleuterdans bij RICK. Lekker spelen en bewegen, samen met haar vriendinnetjes. “Als klein meisje wist ik al dat ik verder wilde met dans. Ik ben gestart met de basis: klassiek ballet. Al snel ben ik jazzballet erbij gaan doen zodat ik ook op popmuziek kon dansen. In een plusklas kon ik mezelf op een hoger niveau verder ontwikkelen en kennismaken met hiphop en moderne dans. Daar kreeg ik de smaak pas écht te pakken. Het hoogtepunt waren de jaarlijkse eindvoorstellingen in het Munttheater die groots en professioneel werden opgezet. Als klein meisje mocht ik performen voor een volle zaal. Ik was er diep van onder de indruk. Het vuur dat in mij zit om te dansen, is daar aangewakkerd.”

Meditatie voor de ziel

Dansdocente Sandra Höpfner van RICK ziet haar pupil nog binnenkomen. “Het plaatje klopte helemaal. De stand van haar heupen. De motoriek. Het gevoel voor ritme. Het improvisatietalent. En de bezieling. Het plezier spatte er vanaf. Marijn was gemaakt om te dansen. Daarom heb ik haar in contact gebracht met de Vooropleiding Dans van ArtEZ in Venlo, waar je de middelbare school kunt combineren met professioneel dansonderwijs.”

Twaalf jaar oud kwam die stap voor Marijn nog iets te vroeg, maar twee jaar later was ze er emotioneel klaar voor. “Ik zat niet lekker in mijn vel op Philips van Horne, kon mijn draai niet vinden. Mijn ouders merkten dat en boden me de ruimte om alsnog naar de dansopleiding in Venlo te gaan. Ik mocht auditie doen en werd aangenomen. In Venlo zat ik helemaal op mijn plek.

Elke dag na school kon ik er dansen met gelijkgezinden die net als ik de top wilden bereiken. Heerlijk! Zoals gezegd: ik móet bewegen. Het is meditatie voor mijn ziel. Als ik niet lekker in m’n vel zit, ga ik naar de studio. Dan dans ik net zo lang tot ik me goed voel.”

Vallen en opstaan

Marijn is het levende bewijs dat alles mogelijk is. Als je maar heel graag wil en je heilige doel niet uit het oog verliest. Na de havo stoomde ze door naar de hbo-opleiding Dans aan de ArtEZ Hogeschool voor Kunsten in Arnhem. Maar als vanzelf ging het niet. Meerdere tegenslagen kruisten haar pad. Ze rekende af met een hernia en kwam er sterker uit. Ze deed talloze audities en leerde zichzelf beter kennen. “Het leven van een danseres kan zwaar zijn. Je legt je ziel en persoonlijkheid volledig bloot in een dans. Als je dan wordt afgewezen bij een auditie, is dat erg pijnlijk. Maar gaandeweg leer je dat het geen persoonlijke afwijzing is en dat het ook niet erg is om op je gezicht te gaan. Je valt en staat weer op. Zo groei je als danseres en als mens.”

Thuiskomen

Het gaat nu hard.  In de coronatijd mocht ze als stagiaire bij het Haagse dansgezelschap Another Kind of Blue al even ruiken aan het hoogste podium. Inmiddels is ze afgestudeerd, heeft ze een contract en treft ze voorbereidingen voor een heuse theatertour met het gezelschap die in januari van start gaat. De datum 16 februari staat al rood omcirkeld in haar agenda. Dan staat Marijn met de voorstelling WAVE - een spannende mix van moderne dans en technologie – op de planken van het Munttheater. Terug op de plek waar het heilige vuur zo’n vijftien jaar geleden voor het eerst ontbrandde. “Met mijn familie en vrienden in de zaal voelt het als thuiskomen. Mijn dansdocente Sandra van RICK, die het talent in mij zag en mij begeleide naar de dansacademie in Venlo ben ik nog steeds dankbaar. En niet te vergeten mijn ouders. Zij begrepen wat er in mij omging en gaven me de ruimte om mijn hart te volgen. Hoe bijzonder is dát! Dan heb je geboft als kind.”