Zoë de Laat (13) danst al vanaf haar vierde bij RICK. Als ballerina laat ze haar ledematen sierlijk zweven, buiten de les staat de Weertse met beide benen op de grond. Ambities hoeven niet ingewikkeld te zijn. Zoë danst omdat dansen haar gelukkig maakt.

Ze kon net praten toen ze voor de tv al haar eerste K3-dansje oefende. Het ging vanzelf, zegt haar moeder. Als Zoë muziek hoorde, moest ze bewegen. Vier ‘vingertjes’ oud begon ze met Kleuterdans bij RICK. Lekker dansen en springen met vriendinnetjes. Daarna volgden twee jaar Dansmix, een ontdekkingsreis langs verschillende dansstijlen zoals klassiek, modern, jazz en folklore. Maar Zoë’s keuze stond vooraf al vast. Klassiek ballet was haar ding, ze wilde zo sierlijk mogelijk bewegen. “Toen ik klein was, wilde ik al dansen als een ballerina. Omdat ik toen nog geen spitzen had, probeerde ik het op gewone schoenen”, zo weet Zoë zich nog te herinneren.

Opgaan in de muziek

Dertien lentes telt de Weertse vwo-scholiere inmiddels. Hoe druk ze het ook heeft met school: de balletlessen op woensdag en vrijdag zijn heilig. Vaste momenten van ontspanning. “Het is een gevoel”, zegt Zoë. “Als ik aan het dansen ben, ga ik helemaal op in de muziek en doe ik mijn pasjes. Ik denk nergens aan, ben alleen dáár mee bezig. Ik word er blij van.”

Walsen, lenigheidsoefeningen aan de barre of je evenwicht bewaren bij een moeilijke pirouette: Zoë wordt elke les weer een beetje beter. Op haar zesde dartelde ze al als tovenaar in het Zwanenmeer. Haar docente Sandra zei ooit over haar pupil: ‘Als Zoë danst, kruipt ze als het ware in mijn hoofd. Dat beeld blijft bij je.’

Even twijfelde de Weertse of ze alles opzij zou zetten voor een professionele danscarrière. Op het laatste moment zag ze af van een auditie in Venlo. Ze kan goed leren, de hele wereld ligt nog voor haar open. Zoë wil vooral ‘gewoon’ lekker dansen, zonder druk en verwachtingen. Ze geniet van de balletlessen bij RICK. Samen toewerken naar de eindshows in het Munttheater. “Daar doe je het uiteindelijk voor. Wat mij betreft mogen er meer shows komen”, zo luidt haar advies.

Trots

Moeder Esther is als hulpouder nauw betrokken bij de dansvoorstellingen en de voorbereidingen die daarmee gepaard gaan. Ze helpt achter de coulissen mee met omkleden en schminken en controleert de kaartjes bij binnenkomst. Als de voorstelling eenmaal is begonnen, verandert de hulpouder in een trotse mama. “Ik kan écht genieten van zo’n show. En als ik dan Zoë zie dansen, komen de tranen vanzelf”, vertelt Esther wier jongste dochter Romijn ook bij RICK danst. Of de meiden de dansgenen van hun moeder hebben geërfd? “Eh nee”, lacht Esther. “Mijn ouders vonden het beter dat ik ging blokfluiten.”

Hart voor de zaak

Esther voelt zich verbonden met de dansdocenten van RICK die volgens haar “pure passie” voor het vak uitstralen. “Het is voor hen veel meer dan werk. Dat zie en voel je aan alles. Hoe lief en enthousiast te zijn. Hoe ze ouders bij de voorbereidingen betrekken en altijd een stapje extra zetten. Een tijdje geleden zijn ze op zaterdag met de balletgroep van juffrouw Sandra naar Hilversum gereisd. Een dagje weg met de trein om nieuwe spitzen uit te zoeken. Dan ben je als docent betrokken, dan heb je hart voor de zaak.”